Oszałamiającą karierę, jaką robią w obecnych czasach wizytówki można porównać do np. boomu na telefony komórkowe. Trudno jest dzisiaj obejść się zarówno bez jednego, jak i drugiego.
A jeszcze niedawno wizytówki zarezerwowane były dla biznesmenów, artystów, prawników, ludzi wolnych zawodów, elity społecznej i kulturalnej. Były nieodzowną oznaką prestiżu i pewnego rodzaju snobizmem. Dzisiaj nikogo nie dziwi wręczanie biletu wizytowego, co więcej – jest to ogólnie praktykowane zarówno w życiu zawodowym, jak i prywatnym.
Historia wizytówki jest trudna do formalnego opisania. Wiadomo, że pierwsze karty wizytowe z imieniem i nazwiskiem pojawiły się w Chinach, około XV. (Niektóre źródła podają III wiek, jako okres narodzin wizytówki, ale jest to nieudokumentowana informacja) Chiński urzędnik był zobligowany do posiadania wizytówki, na której umieszczał swoje imię i nazwisko oraz piastowaną funkcję.
Okres Średniowiecza, to okres dalekomorskich podróży i wymiany handlowej. Drogą morską rozpowszechniały się także wszelkie wynalazki. Do Europy wizytówki zawędrowały dzięki Marco Polo w XV wieku. Słynny podróżnik otrzymał bilety wizytowe od Mandarynów, były pisane ręcznie na papierze ryżowym lub jedwabiu. Z całą pewnością można powiedzieć, że zaczątek kariery wizytówki w Europie.
Wiek XVII i XVIII sprzyjał popularności biletów wizytowych we Francji i Niemczech. Przynależały głównie do sfery arystokratycznej. Na białych, sztywnych kartonikach wypisywano odręcznie imię i nazwisko, posiadany tytuł. Z czasem zaczęto ozdabiać wizytówki subtelnymi motywami graficznymi lub rysunkiem posiadłości ziemskiej. Ciekawostką jest fakt, że na wizytówkach nie umieszczano adresu lecz mapkę dojazdową.
W Polsce bilety wizytowe pojawiły się w XVIII wieku i od tego czasu stopniowo zyskiwały na popularności.
Wraz z wynalezieniem druku zmieniała się forma graficzna wizytówek. Wygląd kartonika zależny był poza tym od panujących trendów w modzie i sztuce. Do wyrobu wizytówek stosowano różne techniki – drzeworyt, litografię, offset, chromolitografię, suchy tłok, sięgano również po fotografię. Fotograficzne bilety wizytowe (carte de visite) wprowadził Francuz, wybitny paryski fotograf André-Adolphe-Eugène Disdéri. Wizytówki ze zdjęciem były dosyć kosztowną inwestycją, na którą pozwalali sobie jedynie zamożni arystokraci.
XVIII i XIX wiek to okres gwałtownego rozpowszechnienia wizytówek. Prawie każdy zamożniejszy dom posiadał tzw. wizytownik, w którym zbierano bilety wizytowe gości. Praktycznym i wymownym elementem złożonej wizytówki był załamany lewy górny róg. Świadczyło to o tym, że gość był osobiście i nie zastał domowników.
W całej swojej historii wizytówka pełniła szereg funkcji. Była listem polecającym, zaproszeniem na spotkanie, informowała o obecności na wszelkiego rodzaju uroczystościach, dołączano ją do podarunków, kwiatów, używano podczas zabaw towarzyskich. Specjalną wizytówką, o czarnej obwolucie składano kondolencje.
Współczesne wizytówki (osobiste, urzędowe i kombinowane) spełniają swoją pierwotną funkcję – informacyjną. Są nieodłącznym narzędziem każdego spotkania na polu zawodowym i prywatnym. Ich wygląd graficzny zależy od gustu właściciela i wykonywanej profesji.
